Աշունը միշտ գեղեցիկ է եղել է գունավառությամբ, սառը անձրևներից հետո տաք առվակներով, որոնք ավելի են ջերմանում երբ վառվում են դեղին նավակներով, մռայլ եղանակով, որին հետևում է տանը տաք թեյ խմելը, և իհարկե ջրափոսերով, որոնք իր հերթին մագնիսի նման ձգում են անձրևաջրերը։ Աշնանը ես հաճախ մարդկանց նմանեցնում են այծերի։ Ինչու՞ հենց այծերի։ Ասեմ, որ մարդիկ ջրափոս տեսնելով այծի նման աջ ու ձախ են ցատկում։ Տեսարանը իրոք զվարճալի է։ Ոմանք իրենց ամբողջովին տալիս են աշնանը։ Բացում ռոմանտիկայի դռները և գժավարի վազում ջրերի միջով կամ անձրևի տակ։ Ապա մի լավ հավեսը հանելուց հետո հիվանդանում։ Աշունը ընդանրապես գժական եղանակ է։ Ուր նայում ես գժված են, էլ տերևները, էլ մարդիկ, էլ եղանակը։ Բացի գժվելուց բոլորը նաև քնկոտ են, մեղավորը եղանակի մռայլություն է։ Չնայած մեկ է, աշնան եղանակի մռայլության հետ նաև գալիս է պարզություն։